Przystępując do rozwinięcia naszych pojęć o pamięci, uważamy za niepotrzebne sięgać do zdań jednostronnych, uważamy za zbyteczne zbijać różnorodne sądy i wyroki historyczne, nie myślimy również, że wypowiadamy coś zupełnie nowego, ale stojąc na czele wyprawy w głąb pamięci, trzeba wytknąć zasadniczy kierunek, w jakim zmierzamy.

Wejść, wjechać, przekroczyć granice miasteczka. Krok pierwszy w drodze.

Odnajdziemy miejsce w przestrzeni, początek opowieści.

Zbadamy słowa trudne do rozpoznania. Nigdy nie będące obcymi.

Nieobjaśniony sen jest jak nieprzeczytany list. Odczytamy ślady, by popłynął piąty werset.

Odwaga, śmiałość i respekt - będą zasadniczymi składnikami naszego poznania historii pojedynczych.

Zrozumieć świat sprzed. Chcemy odnaleźć zapach i smak czasu dokonanego.

Opisać własnymi słowami stan. Słowami na wskroś teraźniejszymi.

Z dusznego mroku teraźniejszości uwikłanej w gąszcz słów wydobędziemy świat. Przypomnimy kolory dla innych niepodróżnych.

Przywrócimy kawałek starej pieśni, dla młodzieży wszelakiej.

Pamięć jest odtworzeniem życia we wszystkich przejawach, niezależnie od tego, czy są dobre lub złe, brzydkie lub piękne.